دختري كه ميخندند، دختري كه با دستان بسته لبخند بر لب دارد، دختري است كه درد دارد ... ماههاست كه بهاي دفاع از حقوق همنوعانش را در گوشه سلولهاي انفرادي مي پردازد. ماههاست كه از مشكلات متعدد جسمي و بيماري رنج مي برد ولي خب! چه جاي شكوه و شكايت! اينجا زندان اوين است! چه انتظاري بيش از اين؟! آنهم وقتي زن باشي... آن وقت دشمن تر ميشوي!
كلكسيون اتهاماتي كه به اين فعال مدني وارد شده به شرح زير است: تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی، توهین به رهبری و توهین به مقدسات، توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی و اختفای ادله جرم...
و جنايات نا بخشودني كه مرتكب شده:
برپا کردن کلاس های آموزشی نقاشی یا نمایشگاه های نقاشی برای کودکان کار و خیابان، شرکت در اعتراضات به وضعیت بچه های کوبانی و غزه، فعالیت های مجازی و انتشار مطالب انتقادی در فیسبوک و توییتر درباره وضعیت حقوق بشر و اعدام در ایران، همدلی و همراهی با خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده های زندانیان محکوم به اعدام، شرکت در تجمعی در دفاع از کوبانی، همدلی با خانواده های قربانیان حوادث سال ۸۸ و ارتباط با فعالین حقوق بشر...
اين ها همه دلايلي است كه آتناي ۲۷ ساله را از بیست و نهم مهرماه سال ۹۳ را ماهها به سلول انفرادی و تحت بازجویی كشاند و نهايتا به ۱۴ سال زندان محكوم كرد.
حالا اين هفته بعد از تشديد بيماري در روز شنبه سیزدهم تیرماه به بيمارستان منتقل شده، مادرش ميگويد نگذاشتند حتي دخترم را در آغوش بكشم... حالا بايد ديد در همين انتقال به بيمارستان چه آزار و اذيتهايي بر اين خانواده اعمال ميكنند... چرا كه خود اين كار و انتقال دادن ها و حتي خود بيماري زندانيان سياسي عاملي است براي شكنجه دادن جسمي و روحي آنان و خانواده هايشان كه در اين ساليان نمونه هاي آن كم نبوده و نيازي به ذكر اسامي نيست.
در هر حال تمامي اين ها بازيهاي دستگاه كثيف قضاييه حكومتي است كه بقاي خودش رو در فناي مردم ايران و يا حداقل فعالان مدني و سياسي و مقاومين و مبارزين ميدونه . اونچه كه تا هميشه باقي ميمونه مقاومتي است كه تمامي اين زندانيان در زندانها و سلولهاي انفرادي در برابر جنايتكاران انجام ميدهند. به اميد آزادي تمامي زندانيان، به اميد آزادي ايران...
0 comments :
Post a Comment